niedziela, 14 lipca 2013

Nienormowany czas pracy a nadgodziny

Nienormowanego czasu pracy, nazwanego również zadaniowym, nie można odnieść do każdego typu pracy. Zasadniczo stosowany jest w przypadkach, gdy sposób zorganizowania danej pracy charakteryzuje się pewną nierytmicznością, wynikającą z  konieczności zrealizowania pewnych zadań, nie dających się wprost określić czasowo. Zadaniowy system pracy unormowany został między innymi w art. 140 KP. System zadaniowego czasu pracy powinien dotyczyć takich przypadków, gdy praca często wykonywana jest poza normalnym rytmem funkcjonowania przedsiębiorstwa (pracownicy handlowi), czyli w warunkach, kiedy kontrolowanie jej czasu pracy jest ograniczone lub niemożliwe. Wprowadzenie zadaniowego czasu pracy w przedsiębiorstwie może odbywać się za pomocą umieszczenia stosownych zapisów w zbiorowym układzie pracy/ regulaminie pracy lub też drogą obwieszczenia o czasie pracy. Zgodnie z zapisem art. 149 par.2 KP : W stosunku do pracowników objętych systemem zadaniowego czasu pracy, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz pracowników otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej nie ewidencjonuje się godzin pracy. "        W praktyce gospodarczej stosowanie zadaniowego systemu pracy jest sposobem pracodawców na minimalizowanie obciążeń z tytułu kosztów wynagrodzeń, gdyż brak konieczności ewidencjonowania czasu pracy powoduje pokusę, aby w stosunku do takich pracowników nie realizować obowiązku wypłacania nadgodzin. Mimo jednoznacznych interpretacji i wyroków sądowych, nadal zadaniowy system czasu pracy służy przede wszystkim takim celom.  Warunkiem właściwego funkcjonowania systemu zadaniowego czasu pracy jest prawidłowe ustalenie zakresu zadań, aby były one możliwe do realizacji w ramach norm czasu pracy określonych w art. 129 k.p. ( czas pracy nie przekraczający 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w okresie rozliczeniowym nie przekraczającym 4 miesięcy). Określenie czasu pracy wymiarem zadań nie pozbawia możliwości dochodzenia wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, jeżeli zadania zostaną wyznaczone w taki sposób, że nie można ich wykonać bez przekroczenia norm czasu pracy. Prawo do nadgodzin nie obowiązuje, jeśli przyczyna takiego stanu leży po stronie pracownika, a charakter nałożonych obowiązków na niego przez pracodawcę jest możliwy do wykonania w ramach norm uregulowanych w kodeksie pracy. Skorzystanie z zadaniowego czasu pracy może być korzystne dla obu stron. Pracownik nie musi w zakresie swoich obowiązków wykonywać ich w sposób ciągły, system ten jest więc bardzo elastyczny. Dopuszcza się "przerwanie" pracy po kilku godzinach i po pewnym czasie kontynuowanie swoich obowiązków, możliwe jest jednego dnia skrócenie dnia pracy, by następnego pracować powyżej 8 godzin. Faktyczna do wykonania praca w ramach nałożonych zadań musi być jednak możliwa do wykonania w trakcie 8 godzin, natomiast sposób jej wykonywania leży w gestii pracownika. Pracodawca nie musi natomiast sprawować bezpośredniej kontroli nad wykonywanymi obowiązkami. W przypadku konieczności wypłaty nadgodzin, w nawiązaniu do braku konieczności prowadzenia ewidencji czasu pracy pracownika, pojawia się problem odpowiedniego obliczenia przysługujących nadgodzin. Pomocne może się okazać uregulowanie zawarte w art. 151.1.par.4 KP - dodatek za godziny nadliczbowe ustalony może być w formie ryczałtu, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz