niedziela, 30 grudnia 2012

Upominek dla kontrahenta - reprezentacja czy reklama ?

Jednym ze sposobów przypomnienia kontrahentom o firmie jest wręczenie im prezentu, z logo naszej firmy lub bez niego. Działanie takie, aby mogło stanowić dla przedsiębiorstwa koszt uzyskania przychodu, powinno spełniać kilka warunków.

Po pierwsze, należy wyraźnie zdefiniować sposób, w jaki taka czynność ma się odbywać. To co dla podatnika może być uważane za reklamę, dla organu podatkowego może zostać uznane za reprezentację. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można takie wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania jego źródła, lecz mimo to w ustawie o PIT oraz CIT zostały wymienione takie działania, które mając na celu spełnienie tych założeń nie mogą zostać zaliczone do kosztów. Na liście tej znajduje się m.in. reprezentacja - działanie firmy, mające na celu wywołanie dobrego wrażenia czy utrwalenie właściwego wizerunku firmy, które zwraca uwagę swą wystawnością, okazałością. Przede wszystkim za reprezentację uważa się koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Na stanowisku takim pozostają organy podatkowe, gdzie interpretują jedną z przytoczonych kwestii w ten sposób: " W świetle powyższego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup prezentów przekazywanych wybranym kontrahentom podczas dwustronnych spotkań, stanowią wydatki o charakterze reprezentacyjnym i na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Bez wpływu na powyższe pozostaje okoliczność, iż niektóre z prezentów przekazywanych wybranym kontrahentom zawierają logo Spółki." 

Jednak  wręczanie podarunków kontrahentom może zostać uznane również jako reklama, której definicja jest następująca:  reklamą jest "działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług". (definicja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 10 lutego 2010 r., nr IPPB5/423-771/09-4/J). Koszty poniesione na reklamę są całkowicie odmiennie traktowane z punktu widzenia podatkowego:  przedsiębiorstwo nie ma ograniczeń co do możliwości zaliczania kosztów reklamy jako kosztów uzyskania przychodu. 

Czy jest jednak jednorazowy limit, powyżej którego wydatki na reklamę stają się reprezentacją?  Okazuje się, że nie. Z punktu widzenia możliwości zaliczenia wydatku reklamowego w koszty nie liczy się kwota jednorazowego prezentu dla konkretnego kontrahenta, a charakter tego podarunku. Przede wszystkim organy podatkowe stoją na stanowisku, że jeśli wydatek ma zostać uznany jako koszt reklamy, to powinien być oferowany każdemu potencjalnemu i obecnemu klientowi w tej samej wartości, niezależnie od roli jaką klient odgrywa dla naszej firmy. Ponadto, powszechnie sądzi się, że wydatek reklamowy powinien być opatrzony logo firmy, jej znakiem lub elementem pozwalającym rozpoznać go spośród innych przedmiotów. Tak więc, jeśli firmę stać na podarowanie kontrahentom droższych prezentów, w zakresie możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu nie powinno być problemu. Pojawiają się natomiast dwie odrębne kwestie związane z wydatkami na reklamę.  

Pierwszą z nich jest opodatkowanie nieodpłatnych świadczeń podatkiem od towarów i usług. Powszechnie uznaje się, że jeśli w momencie zakupu towaru podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku, to w momencie jego sprzedaży również powinno się ponieść obowiązek podatkowy ( wykazanie VAT należnego). Jednak w zakresie wydatków na reklamę, uwzględnić można w tym zakresie pewne odstępstwa.
Ustalony został limit zwolnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług tych przedmiotów, których wartość jednorazowa nie przekracza 10 zł lub w pewnych przypadkach 100 zł. A więc:
1) jeśli cena prezentu nie przekracza 10 zł - nie trzeba prowadzić ewidencji obdarowanych i nie trzeba płacić podatku należnego
2) jeśli chcemy wręczyć jednorazowo prezent o wartości większej niż 10 zł. - powinniśmy utworzyć ewidencję osób obdarowanych (szczegółowo wykazać, kto i w jakiej wartości otrzymał prezent) - wtedy też przedsiębiorcę obowiązuje limit roczny w stosunku do pojedynczego kontrahenta 100 zł. - którego przekroczenie bezwzględnie nakazuje do wykazania z tego tytułu podatku należnego od towarów i usług. 

Drugim limitem w stosunku do pojedynczego kontrahenta jest limit 200 zł. Prezenty dla osób fizycznych przekraczające tę kwotę zobowiązują nas do wypełnienia deklaracji PIT-8C, w której wpisywane są dane obdarowanego i wartość prezentu. Wartość ta jest doliczona do jego dochodu i opodatkowana. Inaczej jest w przypadku przekazania prezentu firmie, wówczas firma otrzymująca prezent dolicza jego wartość do swoich przychodów.

Rewolucje w zakresie stosowania kas fiskalnych

Od 1 stycznia 2013 roku wchodzą w życie nowe założenia co do sposobu korzystania ze zwolnień z obowiązku stosowania kas rejestrujących. Zwolnienie to skierowane jest do tych przedsiębiorstw, zarówno nowych jak i już prowadzących działalność od pewnego czasu, które ewidencjonują sprzedaż na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej. Po spełnieniu odpowiednich wymogów, są oni zwolnieni z obowiązku zakupu kasy rejestrującej. Ze zwolnienia tego można skorzystać na dwa sposoby - w zakresie limitu uzyskiwanych obrotów oraz ze względu na strukturę sprzedaży. 

W obecnie trwającym (do 31.12.2012 r) założeniu, przedsiębiorstwo które skorzystało z takiego przywileju na przykład w roku 2011 i nie osiągnęło z tytułu sprzedaży dla osób fizycznych nie prowadzących działalności przychodu wyższego niż 40 000,00 zł, to przywilej nie stosowania kas fiskalnych przysługuje im z nowym rokiem. W przypadku, gdyby w trakcie roku 2012 przychód ten przekroczył wspomnianą kwotę 40 000.00 zł - w ciągu dwóch miesięcy przedsiębiorstwo zobowiązane jest do ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej.
Drugi rodzaj zwolnienia dotyczy udziału obrotów w sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej do ogółu obrotów. Jeżeli w poprzednim roku podatkowym udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika był wyższy niż 80%, zwolnienie w nowym roku nadal przysługuje podatnikowi. Na przykładzie - jeśli całość przychodu (netto) za rok 2011 wyniosła 100 000.00 zł, a w tej kwocie uzyskano 85 000.00 przychodu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych - to udział tej sprzedaży wynosi 85%, co jest wystarczające, aby nadal skorzystać ze zwolnienia.

Jednocześnie dla podatników rozpoczynających działalność dopiero w roku 2012 obowiązywały odmienne regulacje. Limit jaki przysługiwał tym podmiotom w zakresie zwolnienia ze stosowania kas fiskalnych wynosił jedynie 20 000.00 złotych. Tak więc, dla różnych podmiotów obowiązywały w jednym okresie dwa różne limity. Podmiot, który został zarejestrowany i rozpoczął działalność w grudniu 2011 roku - korzystał w roku 2011 i 2012 z limitu 40 000.00 zł, natomiast podmiot zarejestrowany w styczniu 2012 korzystał ze zwolnienia w zakresie 20 000.00 zł.

Aby ujednolicić obowiązujące przepisy, postanowiono uczynić to w kierunku niekorzystnym dla przedsiębiorcy. W projekcie nowego rozporządzenia zrównano limit obrotów uprawniających do zwolnienia; ten sam limit będzie obowiązywał zarówno podatników kontynuujących działalność, jak i rozpoczynających tę działalność w trakcie roku – wynosić on będzie 20 000 zł. Ponadto, podatnik który rozpocznie działalnośc dopiero w roku 2013, będzie mógł korzystac z przyznanego limitu w odpowiedniej proporcji. Limit 20 000. 00 zł obowiązuje dla firm, zarejestrowanych w styczniu 2013 roku, jeśli jednak dojdzie do rozpoczęcia działaności w lipcu (połowa roku) - z przyznanego limitu 20 000,00 zł możemy skorzytac jedynie w jego połowie - po uzyskaniu 10 000.00 zł przychodu na rzecz osób fizycznych musimy w ciągu dwóch miesięcy zarejestrowac kasę fiskalną. 

Co ważne dla przedsiębiorstw już istniejących, korzystających kolejny rok ze zwolnienia 40 000.00 zł. Jeżeli do końca roku ich przychód na rzecz osób fizycznych nie przekroczył 40 000.00, ale na przykład uzyskali z tego tytułu 31 000.00 zł, to według przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2013 są zobowiązani stosować kasy rejestrujące, gdyż limit 20 000.00 dotyczy już wszystkich.

Nadal ze zwolnienia z obowiązku stosowania kas będą mogli korzystać ci podatnicy, których udział wartości dostaw towarów i usług  w całości obrotu jest większy niż 80%. W projekcie rozporządzenia wprowadzono regułę, że ze zwolnienia tego można skorzystać raz, co oznacza, iż po utracie zwolnienia przed 1 stycznia 2013 r. nie można ponownie z niego skorzystać. Podobna zasada ma obowiązywać w sytuacji odwrotnej. Mianowicie podatnik, który przed 1 stycznia 2013 r. utracił prawo do zwolnienia podmiotowego ze względu na przekroczenie limitu obrotów (20 000 zł), nie będzie już mógł skorzystać ponownie z tego tytułu zwolnienia.

czwartek, 20 grudnia 2012

Wpływ zdarzeń na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości

Podatek od nieruchomości jest daniną publiczną, która jest regulowana w związku z posiadaniem przez osobę fizyczną lub prawną majątku w postaci gruntów, budynków lub budowli. Osobą zobowiązaną do uiszczenia podatku jest właściciel, użytkownik wieczysty oraz samoistny posiadacz. 

Obowiązek podatkowy powstaje z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym nastąpiło nabycie tytułu prawnego do przedmiotu opodatkowania lub wejście w jego posiadanie. W przypadku, gdy budynek nie został jeszcze oddany do użytkowania, obowiązek podatkowy powstaje dopiero 1 stycznia roku następującego po roku oddania go do użytku. Tak więc, gdy dom został oddany do użytkowania 2 lutego 2012, obowiązek do zapłaty podatku od nieruchomości powstanie od 1 stycznia 2013. 
Podatnik w związku z zaistnieniem okoliczności przytoczonych powyżej tj. nabycia gruntów, budynków lub budowli zobowiązany jest do zgłoszenia tego faktu we właściwym co do miejsca położenia nieruchomości urzędzie w ciągu 14 dni od zaistnienia tych zdarzeń. Podatek od nieruchomości płatny przez osoby fizyczne określany jest w drodze decyzji, natomiast osoby prawne zobowiązane są do samodzielnego sporządzenia deklaracji na podatek od nieruchomości oraz uregulowania zaliczek na podatek. 

Co w przypadku gdy budowla w trakcie roku zostanie zmodernizowana?  W takiej sytuacji zmiana podstawy opodatkowania nastąpi dopiero z dniem 1 stycznia następnego roku podatkowego. Podstawą opodatkowania nieruchomości w danym roku stanowi ich wartość ustalona na dzień 1 stycznia dla celów obliczania amortyzacji. Jeśli wiec dokonano ulepszenia (modernizacji) budowli, to na bieżąco zwiększamy wartość nieruchomości, natomiast w trakcie roku nie zwiększamy podstawy opodatkowania podatku od nieruchomości. Ustalona wartość na nowy rok uwzględniać powinna już dokonaną modernizację budynku, z pomniejszeniem części odpisów z tego tytułu które zostały odliczone już w roku poprzednim.

Co w przypadku, gdy ulepszenia w nieruchomości dokonano przez osoby trzecie uprawnione do dokonywania przez nie odpisów amortyzacyjnych? Co prawda zmiana wartości początkowej środka trwałego stanowi podstawę do zmiany podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, jednakże tylko w przypadku gdy podmiot będący posiadaczem (właścicielem) budynku jest uprawniony z tego tytułu do dokonywania amortyzacji. Jeśli więc ulepszenie środka trwałego może być uznane za inwestycję w obcych środkach trwałych i przez obcy podmiot amortyzowane, właściciel nieruchomości mimo zwiększenia jego wartości nie może wskazać tego faktu za podstawę zmiany opodatkowania z dniem 1 stycznia.

Przedsiębiorca może zawiesić działalność gospodarczą, może zostać ogłoszona jego upadłość lub likwidacja. Niestety nie wystarczający dla organów podatkowych jest fakt, że przedsiębiorca posiadający w danym momencie kilka nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej wykorzystuje na przykład tylko jeden z nich. Mimo tego wszystkie budynki przeznaczone do celów użytkowych będą opodatkowane według stawki znacznie wyższej niż budynki mieszkalne. Ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa w żadnym stopniu nie wpływa na ograniczenie czynności wykonywanych w trakcie prowadzenia działalności w porównaniu do tych wykonywanych w stanie nie zagrożenia jego kontynuacji. Organy podatkowe stoją więc na stanowisku, że brak jest podstaw prawnych, by przyjąć, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej podatnik - przedsiębiorca może uiszczać podatek od nieruchomości według innych stawek niż przewidziane dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Również co do osób prawnych będących w stanie upadłości - pozostają one przedsiębiorcami aż do momentu zakończenia postępowania  upadłościowego i wykreślenia z rejestru KRS - dopiero więc wtedy możliwe jest nie opłacanie zaliczek na podatek od nieruchomości z tytułu budynków przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarczej. Ogłoszenie zamiaru upadłości dobitnie wskazuje na fakt prowadzenia działalności, co jest podstawą do zastosowania podwyższonej stawki podatku od nieruchomości w zakresie w jakim budynki służą wykonywaniu działalności gospodarczej lub są w posiadaniu przedsiębiorcy. 

Posiadanie statusu przedsiębiorcy (uzyskanie wpisu do rejestru) nie przesądza jednoznacznie o konieczności opodatkowania wszystkich nieruchomości posiadanych przez przedsiębiorcę. Organy podatkowe (nie wszystkie) stoją na stanowisku, że o fakcie bycia przedsiębiorcą nie decyduje wpis do rejestru, ale faktyczne wykonywanie czynności, dla których przedsiębiorstwo zostało założone. Dopóki więc działalność gospodarcza nie jest istotnie prowadzona, dopóty nie ma obowiązku stosowania stawek podatku od nieruchomości wg stawek najwyższych . 

Kto jest podatnikiem podatku od nieruchomości od budynku wybudowanego na gruncie dzierżawionym od osoby fizycznej i trwale związanego z tym gruntem - właściciel gruntu czy posiadacz budynku? W tym przypadku znaczenie ma posiadanie tytułu do budynku na przykład w formie własności, posiadania samoistnego lub użytkowania wieczystego. Co prawda w ustawie o podatku od nieruchomości za podstawę wymienia się grunty oraz budynki oddzielnie, jednak przy ustalaniu podstawy opodatkowanie przyjmuje się definicję słownikową według założeń kodeksu cywilnego, zgodnie z którym budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią część składową gruntu. Samoistne posiadanie części składowych rzeczy nie jest możliwe. Skoro na dzierżawionym gruncie został wybudowany budynek trwale z tym gruntem związany, budynek ten stał się częścią składową gruntu i nie może stanowić przedmiotu posiadania samoistnego inwestora. Obowiązek podatkowy ciąży zatem na właścicielu gruntu.

środa, 19 grudnia 2012

Dla kogo 50% koszty uzyskania przychodu?

W obecnie obowiązującym stanie prawnym podatnik ma możliwość skorzystania z kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% lub 50% wysokości przychodu. Koszty uzyskania przychodu pomniejszają podstawę opodatkowania przychodów z tytułu wynagrodzeń o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz w pewnych przypadkach z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Prawo do wyższych kosztów uzyskania przychodu przysługuje twórcom z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich oraz artystom.

Kluczowym dla zrozumienia idei podwyższonych kosztów jest wyjaśnienie definicji prawa autorskiego. Przedmiotem prawa autorskiego jest sam utwór, jako skutek działalności twórczej o indywidualnym charakterze, przybierający dowolną postać. Utwór musi spełniać kryterium oryginalności (powstanie wytworu działalności twórczej człowieka będącego dziełem jego intelektu) i indywidualności (twórca w chwili powstawania dzieła jest przekonany o jego nowości). Inaczej ujmując, utworem jest wszystko to, co nie powstaje z wiernego odwzorowania rzeczywistości czy przedmiotów już istniejących. Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle jest związany z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identyczny wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo podobny rezultat.

Utwory które nie korzystają z ochrony prawem autorskim:
  • pomysły i idee - chyba że są wyrażone w oryginalnej formie
  • akty normatywne i ich urzędowe projekty,
  • urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
  • opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
  • proste informacje prasowe,
  • znaki firmowe użyte w celach informacyjnych.
  • znane powszechnie od dłuższego czasu formy plastyczne, przestrzenne lub muzyczne,
  • elementy pozbawione charakteru twórczego, np.: zwykłe tabele, rysunki, zestawienia pozbawione oryginalnej koncepcji np. alfabetyczne.
  • teorie i fakty naukowe, pomysły i tematy badawcze
  • utwory wystawione na stałe na powszechnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,
  • utwory wystawione w muzeach, galeriach, salach wystawowych, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji
Ponadto, aby wykonawca dzieła mógł skorzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, konieczne jest spełnienie jeszcze jednej przesłanki. W przypadku, gdy wykonanie danego dzieła dla zleceniodawcy ma zostać potraktowane jako dzieło autorskie, konieczne jest PISEMNE udzielenie przez twórcę licencji na skorzystanie przez licencjobiorcę z utworu. Jedynym sposobem przenoszenia praw autorskich na nabywcę jest umowa, która obejmuje określone pola eksploatacji. Umowa taka wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. 
Przykładem często przytaczanym, a  przynależącym do zagadnienia praw autorskich jest umowa na stworzenie strony internetowej, chociażby na zamówienie. Przekazanie gotowego projektu strony internetowej dla klienta odbywać się może dwojako: albo przez przekazanie w drodze umowy praw do dzieła (przekazanie egzemplarzu dzieła, którego osobiste i majątkowe prawa autorskie i tak pozostały przy pierwotnym twórcy - oznacza to dla zamawiającego np. zakaz powielania treści stron niezgodnie z zapisami umowy), albo jako wykupienie licencji czyli wyłącznie dostępu czasowego do określonego dzieła. Ta druga możliwość jest całkowicie bezzasadna w przypadku projektu strony internetowej konkretnej firmy, gdyż zleceniobiorca po upływie licencji może z produktu nie osiągnąć już dochodów, gdy zleceniodawca nie przedłuży okresu wykupu licencji. Dlatego forma udzielenia licencji jest stosowana przeważnie dla programów powszechnego, komercyjnego użytku. 
Uważam, że obecne stanowiska organów podatkowych w sprawach możliwości zastosowania przez twórcę podwyższonych kosztów uzyskania przychodów są całkowicie niekonsekwentne, ponadto są wyrazem niezrozumienia definicji praw autorskich.  Nie wystarczy, aby "dzieło" nie znalazło się na liście przytoczonej powyżej, aby można było go zaliczyć do prawa autorskiego. Konieczne jest również rozpatrzenie treści zawartej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą umowy. Moim zdaniem, jeśli autor opracowuje dzieło, przypuśćmy program komputerowy, a następnie udostępnia go poprzez możliwość wykupu licencji do niego, to w rzeczywistości twórcy można przypisać kryterium oryginalności i indywidualności. Również, gdy odbyło się to na zlecenie, ale pod warunkiem że zleceniodawca tylko nakreślił kierunek dzieła oraz oczekiwania co do jego użytkowania, natomiast pewne elementy dzieła były wyłącznym pomysłem twórcy. Idąc w tym kierunku, niezrozumiałe jest przypisanie zleceniobiorcy utworzenia strony internetowej praw autorskich do dzieła, w przypadku gdy zleceniodawca określił wygląd strony, sposób jej działania, informacje w niej zawarte itp. Zleceniobiorca w takim przypadku nie był twórcą, a rzemieślnikiem. O jakiej oryginalności i kreatywności może być mowa, skoro tworząc stronę skorzystał z metod powszechnie dostępnych? 
Co do możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu na rok 2013 rząd przewiduje kilka zmian, które mają ograniczyć powszechność z jej korzystania.  Począwszy od dochodów osiąganych w 2013 r. z tytułu praw autorskich i pokrewnych będzie obowiązywał limit dotyczący korzystania z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów. Będzie to granica 85 528 zł, powyżej której nie będzie możliwości skorzystania z kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50%. Ponadto rozpatruje się również możliwość skorzystania z wyższych kosztów dopiero przy dokonywaniu rozliczenia rocznego. W takim przypadku zawsze obowiązywałyby k.u.p w wysokości 20% na przełomie roku, a dopiero w rocznej deklaracji rozliczano by dochody z zastosowaniem k.u.p 50% co spowoduje powstanie większych zwrotów z tytułu nadpłaconego podatku. Ma to bezpośredni związek z faktem, że zatrudnieni na umowę o dzieło nie mają obowiązku przedstawiać, czy ich przychody osiągnęły już próg podatkowy 85 528 zł. W 2013 roku - gdy ten przepis wejdzie w życie - każdy zleceniodawca musiałby otrzymywać oświadczanie w jakiej wysokości ma naliczyć koszty uzyskania przychodu, co nie zawsze jest przez zleceniobiorcę kontrolowane. Płatnicy nie są w stanie uchwycić momentu, w którym podatnik przekracza limit dochodów, powyżej których kosztów już się nie odlicza. 
Przypomnienia wymaga jeszcze jedna kwestia. Co prawda koszty uzyskania przychodu powszechnie stosowane są w wysokości 20% i 50%, to nie ma żadnych przesłanek aby nie stosować kosztów w innej wysokości. W gestii jednak podatnika jest udowodnienie, że rzeczywiście poniósł koszty w zadeklarowanej wysokości. 




wtorek, 18 grudnia 2012

Ewidencja operacji związanych z wypłatą umowy zlecenia

Umowa zlecenie jest umową, której przedmiotem jest wykonanie określonej czynności odpłatnie lub nieodpłatnie. Jeśli z treści umowy nie wynika inaczej, to uregulowanie należności powinno nastąpić dopiero po wykonaniu przedmiotu umowy. Podstawą do zaksięgowania w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa stanowi umowa wraz z wystawionym do niej rachunkiem. Istnieją dwie możliwości co do momentu zaksięgowania umowy w księgach rachunkowych. Umowa może zostać zaksięgowana albo w miesiącu którego ona dotyczy, albo dopiero w miesiącu, w którym należność wobec zleceniobiorcy zostanie uregulowana.

Co do zasady, ewidencja zdarzeń z tytułu umowy zlecenia najczęściej będzie dekretowana na koncie "Wynagrodzenia" (układ rodzajowy) lub na podobnym koncie przynależącym do układu funkcjonalnego. Wszelkie składki ubezpieczonego są rejestrowane na koncie "Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia"
Są jednak sytuacje, gdy kwota netto wynikająca z umowy zlecenia nie będzie ewidencjonowana na koncie kosztów. W przypadku, gdy zawarliśmy umowę zlecenie w celu ulepszenia środka trwałego, kwota netto zostanie zaksięgowana na koncie "Środki trwałe w budowie". Również, gdy umowa zlecenia dotyczy na przykład usuwania zniszczeń po huraganie - wartość umowy zostanie zadekretowana na koncie "Straty nadzwyczajne".

Poniżej zaprezentowano przykładowe operacje dotyczące realizacji zawartej umowy zlecenia. 

1 - Lista płac dotycząca umowy zlecenia 
a) wynagrodzenie brutto z tytułu umowy zlecenia - 2 000.00 zł
b) składki społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe) - 274.20 zł
c) składka na ubezpieczenie zdrowotne - 155.32 zł
d) podatek do Urzędu Skarbowego - 115.00 zł
2 - Wypłata wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia - 1455.48 zł
3 - Zapłata zobowiązań wobec ZUS i US 


 














środa, 12 grudnia 2012

Zasiłek chorobowy przy zwolnieniu lekarskim spoza państw UE

Nie ma żadnych przeciwwskazań, aby pracownik przebywający na terenie Państw nie należących do Unii Europejskie miał prawo do uzyskania wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego w przypadku, gdy stanie się niezdolny do pracy. Tym bardziej prawo takie przysługuje osobom, które stały się niezdolne do pracy na terenie któregoś z Państw Unii Europejskiej. Dla uznania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych prawidłowości wystawionego przez lekarza z zagranicy zwolnienia lekarskiego konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek. 

Pierwszą z nich jest ujęcie w dokumencie zwolnienia lekarskiego kilku pozycji tj: 
a) nazwy zagranicznego zakładu leczniczego lub imię i nazwisko zagranicznego lekarza
b) daty wystawienia 
c) podpisu wystawiającego 
d) początkowej i końcowej daty niezdolności do pracy 

Drugim warunkiem jest dołączenie do dokumentacji tłumaczenia dokumentu na język polski sporządzonego przez podmiot do tego uprawniony np. tłumacza przysięgłego. Ten warunek dotyczy zwolnień lekarskich wystawionych poza terenem UE, w przypadku gdy pracownik zachorował na terenie Unii wystarczy do dokumentacji dołączyć tłumaczenie sporządzone przez osobę, która zna dany język. Może być to pracownik.  

Należy pamiętać, że konieczne jest dostarczenie zwolnienia lekarskiego wraz z tłumaczeniem dokumentu w ciągu 7 dni od zachorowania. W przypadku, gdy pracownik wykorzystał roczny wymiar urlopu chorobowego i za czas choroby otrzyma zasiłek, za każdy dzień zwłoki w dostarczeniu zwolnienia pracownikowi zostanie obniżona dzienna stawka zasiłku chorobowego od 8. dnia niezdolności do pracy. Zasada ta jest stosowana tylko do zasiłku chorobowego. Jeśli pracownik nie wykorzystał rocznego wymiaru urlopu chorobowego, to nawet jeśli nie dostarczy w terminie zwolnienia lekarskiego, pracodawca nie ma podstaw do obniżenia wynagrodzenia chorobowego. 

Oczywistą sprawą jest również, że gdyby pracownik zachorował podczas urlopu wypoczynkowego, to z chwilą wystawienia dokumentu ZUS ZLA (lub innego zagranicznego odpowiednika) jego urlop ulega przerwaniu, a niewykorzystaną część urlopu udziela się pracownikowi w terminie późniejszym.

poniedziałek, 10 grudnia 2012

Ewidencja kaucji z tytułu najmu


Termin kaucja nie został zdefiniowany w przepisach podatkowych. Definicja słownikowa kaucji wskazuje, że jest nią suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania. Może zostac zaliczona na poczet zobowiązania, zwrócona po upływie okresu wynajmu lub stanowić odszkodowanie w razie nie wywiązania się z zapisów umowy. 


Pod względem podatku dochodowego, pobranie kaucji przez wynajmującego najczęściej jest podatkowo neutralne. Dzieje się tak w przypadku pobrania kaucji w momencie wynajmu oraz zwrotu tej kaucji po upływie okresu umowy. W tym przypadku kaucja traktowana jest jako zobowiązanie wobec najemcy. Jednak w przypadku, gdy kaucja zostanie zaliczona na poczet płatności za najem lub jako rekompensatę za zniszczenia w lokalu - kaucja dla wynajmującego stanie się przychodem podatkowym. Dla najemcy natomiast będzie kosztem uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy wykorzystanie tej kaucji nie było konsekwencją niedbalstwa lub innych nieracjonalnych działań najemcy. 

W świetle podatku VAT, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, kaucja nie wpływa na powstanie zobowiązania z tego tytułu. Nawet potraktowanie kaucji jako odszkodowanie nie stanowi podstawy do naliczenia podatku VAT z tego tytułu. 

Ewidencja księgowa  

Przypadek I: Zwrot kaucji po zakończeniu okresu wynajmu (ewidencja w księgach najemcy)


Przypadek II : Ewidencja kaucji u wynajmującego wraz z jej zakwalifikowaniem jako odszkodowanie 



 Przypadek III: Rozliczenie kaucji na poczet czynszu w księgach najemcy 

 Przypadek IV:  Rozliczenie kaucji na poczet czynszu w księgach wynajmującego